Document texte not found (D:\Organon TEST\websites\Concours3\Textes\TXT_297165299.4w7)

Document texte not found (D:\Organon TEST\websites\Concours3\Textes\TXT_302069264.4w7)

François-Frédéric Guy heeft een internationale carrière en werkte met enkele van de grootste dirigenten, waaronder Philippe Jordan, Kent Nagano, Daniel Harding, Esa‑Pekka Salonen, en met orkesten als de Wiener Symphoniker, het Orchestre Symphonique de Montréal, het Orchestre Philharmonique de Radio France, het NHK Symphony Orchestra in Tokio en het Philharmonia Orchestra in Londen. Van 2014 tot 2017 was hij Artist in Residence in het Arsenal de Metz. Van 2017 tot 2020 was hij, als pianist en als dirigent, Artiste associé van het Orchestre de Chambre de Paris. Sinds 2012 dirigeert hij regelmatig vanaf de piano diverse formaties, zoals onder meer het Orchestre Philharmonique Royal de Liège, Sinfonia Varsovia, het Orchestre National des Pays de Loire, het Orchestre National de Lorraine en het Orchestre de Chambre de Paris. In 2020 werd hij met dat laatste orkest triomfantelijk onthaald in het Théâtre des Champs-Élysées bij de opening aldaar van het Beethovenjaar. Toekomstige recitals vinden plaats in La Seine Musicale de Boulogne, Wigmore Hall te Londen, de Kumho Art Hall te Seoel en het festival van Vilnius. Voor zijn orkestprojecten zal hij binnenkort spelen onder leiding van Sakari Oramo, Jean- Claude Casadesus, Benjamin Lévy, Jurien Hempel in Londen, Rijsel, Cannes, Tokio, Hamburg en Parijs. En als pianist-dirigent treedt hij de komende tijd op met het Hong Kong Philharmonic Orchestra, het Orchestre de l’Opéra de Limoges, het Orchestre de Chambre de Paris en Sinfonia Varsovia.

In 1985 won Daejin Kim de Internationale Robert Casadesuswedstrijd in Cleveland en het jaar daarop maakte hij zijn debuut in New York. Sindsdien heeft hij in recital en met orkest opgetreden in de grootste steden van de Verenigde Staten, Europa en Azië. In 2006 werd hij benoemd tot Hoogleraar van het Jaar door de Muziekvereniging van Korea en onlangs werd hij gelauwerd als Kunstenaar van het Jaar door het Ministerie van Cultuur van Korea. Hij was lid van de jury van de Ferruccio Busoni-, Beethoven- (Bonn) en Rubinsteinwedstrijden en die van Leeds. Na een nauwe samenwerking met het Suwon Philharmonic Orchestra als solist en dirigent, werd Daejin Kim in 2008 de muziekdirecteur van het ensemble, dat hij in 2012 leidde tijdens een Europese tournee door München, Wenen, Praag en op het Merano Festival. Voor Sony maakte hij een opname van twee pianoconcerten van Mozart met het Symfonisch Orkest van de Poolse Nationale Radio, dat hij leidde aan de piano, alsook een live opname van de volledige symfonieën van Sibelius. Hij doceert momenteel piano en is Decaan aan de Korea National University of Arts en is er ook Decaan van de School of Music.

Momo Kodama werd geboren in Japan en studeerde aan het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris. Ze vervolmaakte zich bij de grootste meesters : Murray Perahia, András Schiff, Vera Gornostaeva en Tatiana Nikolaïeva, alvorens in 1991 tot de jongste winnares van de ARD International Music Competition te München te worden uitgeroepen. Momo Kodama is uitgenodigd door orkesten als de Berliner Philharmoniker, het Boston Symphony Orchestra, het Bayerisches Staatsorchester, het NHK Symphony Orchestra, NDR Hamburg, het Orchestre philharmonique de Radio France, onder leiding van chefs als Seiji Ozawa, Eliahu Inbal, Charles Dutoit, Kent Nagano, Roger Norrington, Lawrence Foster en André Prévin. Dit seizoen debuteerde ze met het Orchestre National de France en het Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia van Katowice, op het Festival de Paques te Aix-en-Provence, alsook op het Resitalleri in Istanboel. Haar repertoire bestrijkt de klassieke periode tot aan de hedendaagse muziek, met o.m. werk van Toshio Hosokawa en Jörg Widmann, dat aan haar is opgedragen. Ze geeft regelmatig masterclasses, onder meer met het Orchestre de Chambre de Paris, in het kader van de Paris PlayDirect Academy. Dit voorjaar werd een nieuwe cd van haar bij ECM uitgebracht, met concerto’s van Mozart en Toshio Hosokawa, samen met het Mito Chamber Orchestra onder leiding van Seiji Ozawa.

Denis Kozhukhin, geboren in een muzikale familie in Rusland (1986, Nizhni Novgorod), begon op de leeftijd van vier jaar piano te studeren bij zijn moeder. Vervolgens ging hij les volgen bij Natalia Fish aan de Muziekacademie van Balakirev. In 2000 trok hij naar Madrid om zich aan de Escuela Superior de Música Reina Sofía bij Dmitri Bashkirov en Claudio Martinez-Mehner verder te scholen. Hij volgde daarnaast master classes bij Rosalin Tureck, Leon Fleisher en Alicia de Larrocha. Aan de Internationale Academie van Lago di Como kreeg hij de kans met Fou Ts’ong, Stanislav Yudenitch, Peter Frankl, William G. Nabore, John Perry, Boris Berman, Charles Rosen en Andreas Staier te werken. Hij vervolmaakte zijn opleiding bij Kirill Gerstein aan de Staatliche Hochschule für Musik van Stuttgart.

In 2006 behaalde hij de 3de Prijs op de Internationale Wedstrijd van Leeds. Hij won vervolgens de Vendôme Prize in Lissabon in 2009 en de Koningin Elisabethwedstrijd in 2010. In datzelfde jaar was hij ook een laureaat van de Solti Stichting.

Hij heeft de voorbije jaren opgetreden op gerenommeerde festivals als die van Verbier en Santander, het Progetto Martha Argerich in Lugano, het Klavier-Festival Ruhr, het Rheingau Musik Festival, het Internationaal Kamermuziekfestival van Jeruzalem, alsook in prestigieuze zalen als de Berliner Philharmonie, het Leipzig Gewandhaus, de Carnegie Hall, het Auditorio Nacional de Madrid, de Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Milan, het Palau de la Musica in Valencia, het Théâtre du Châtelet en het Auditorium du Louvre in Parijs. Onder de orkesten waarmij hij gewerkt heeft, tellen we de Wiener Philharmoniker, de Filharmonische Orkesten van Sint-Petersburg, Luxemburg, Nederland en Praag, het Chicago Symphony Orchestra, het Philadelphia Orchestra, het BBC Symphony Orchestra en het Mariinsky Orkest.

In het seizoen 2015/16 zal Denis Kozhukhin onder andere optreden met het Orchestre National de France met Yamada, de Pittsburgh Symphony met Noseda, de Philharmonia met Weilerstein, het Radio-Sinfonieorchester Stuttgart des SWR met Shokhakimov, Brussels Philharmonic met Denève en het Nederlands Radio Filharmonie Orkest met Märkl.

Samen met het Cervantes Trio heeft Denis Kozhukhin master classes gevolgd bij Ralph Gothóni, Bruno Canino, Eldar Nebolsin, Ferenc Rados en Menahem Pressler. In recital heeft hij samengewerkt met artiesten als Leonidas Kavakos, Renaud en Gautier Capuçon, Janine Jansen, Vadim Repin, Julian Rachlin, het Jerusalem Kwartet, het Pavel Haas Kwartet, Radovan Vlatkovic, Jörg Widmann en Alisa Weilerstein.

Document texte not found (D:\Organon TEST\websites\Concours3\Textes\TXT_302269267.4w7)

Jan Michiels studeerde bij Abel Matthys aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. Daarna werkte hij aan de Hochschule der Künste Berlin onder leiding van Hans Leygraf - tijdens zijn Reifeprüfung kreeg hij een bijzondere onderscheiding voor zijn interpretaties van Bartóks Tweede Pianoconcerto en Ligeti's Etudes.

In 1988 werd hij Tenuto-laureaat en in 1989 won hij de internationale wedstrijd E. Durlet. In 1992 werd hem de JeM/ Cera-prijs voor vertolkers toegekend en voor 1996 werd hij als 'festivalster' binnen het Festival van Vlaanderen gecontracteerd. Hij is tevens laureaat van de Gouden Vleugels/KBC Muziekprijs 2006.

Momenteel is hij docent piano aan het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij tevens gedurende acht jaar de klas Hedendaagse Muziek leidde. Hij gaf masterclasses in London, Murcia, Hamburg, Oslo, Montepulciano, Szombathely (Bartokfestival). Hij is fellow in het 'Platform' (VUB-KCB/Het Brussels Model) en bereidt momenteel een doctoraat in de kunsten voor met de 'nieuwe Prometheus" van Luigi Nono als gids.

Jan Michiels treedt regelmatig op als solist of in kamermuziekverband (met onder andere het pianokwartet Tetra Lyre en in pianoduo met Inge Spinette) in diverse muziekcentra in Europa en Azië met onder andere dirigenten als Angus, Asbury, Baudo, Boreycko, Edwards, Eötvös, Meylemans, Nézet-Séguin, Ono, Pfaff, Rahbari, Rundel, Soustrot, Stern, Tabachnik, Tamayo, Zagrosek, Zender - maar ook met dansproducties van Anna Teresa De Keersmaeker, Vincent Dunoyer en Sen Hea Ha. Zijn repertoire reikt van Bach tot hedendaags werk.

Naast vele radio-opnames realiseerde hij cd's met werk van onder andere Bach, Bartók, Beethoven, Brahms, Busoni, Debussy, Dvorák, Janácek, Liszt, Rachmaninov, Ligeti, Kurtág en Goeyvaerts (deze drie laatste componisten hadden veel lof voor zijn interpretaties). De cd Via Crucis - een Lisztportret (Eufoda) - werd bekroond in 2002 met een Caeciliaprijs. Hij heeft diverse integrales op zijn actief : de volledige cyclus Beethovensonates, het integrale pianowerk van Schoenberg, Webern en Berg en al de kamermuziek met piano van Johannes Brahms.

Document texte not found (D:\Organon TEST\websites\Concours3\Textes\TXT_303469370.4w7)

De Schot Steven Osborne studeerde bij Richard Beauchamp aan de St. Mary’s Music School in Edinburgh en bij Renna Kellaway aan het Royal Northern College of Music in Manchester. Hij behaalde de Eerste prijs van het Clara Haskilconcours (1991) en van de Internationale Naumburgcompetitie (1997). Op de concertpodia werkte Steven Osborne samen met de grootste orkesten ter wereld, waaronder onlangs het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, het Radio-Symphonieorchester Wien, de Oslo Philharmonic, het Danish National Symphony Orchestra, het London Symphony Orchestra, de Royal Stockholm Philharmonic, het Yomiuri Nippon Symphony Orchestra, het Australian Chamber Orchestra en het St Louis Symphony Orchestra. Hij was artiest in residentie bij achtereenvolgens de Wigmore Hall in Londen, deSingel in Antwerpen, het Bath International Music Festival, het City of Birmingham Symphony Orchestra en, dit seizoen, het Royal Scottish National Orchestra. Sinds 1998 is hij verbonden aan het label Hyperion. Hij bracht er 29 opnames uit die diverse prijzen wonnen, waaronder twee Gramophone Awards, driemaal de Preis der Deutschen Schallplattenkritik en een ‘Choc’ in Classica. Steven Osborne is gastprofessor aan de Royal Academy of Music en beschermheer van het Lammermuir Festival. In 2014 werd hij verkozen tot Fellow van de Royal Society of Edinburgh.

Document texte not found (D:\Organon TEST\websites\Concours3\Textes\TXT_302469269.4w7)

Na haar studies aan het Conservatorium van Parijs studeerde Anne Queffélec voort in Wenen bij Paul Badura-Skoda, Jörg Demus en Alfred Brendel. Door haar succes in de wedstrijden van München en Leeds rees haar ster snel aan het internationale muziekfirmament. Geprezen als soliste in Europa, Japan, Hong Kong, Canada en de Verenigde Staten, wordt ze uitgenodigd door orkesten als het London Symphony Orchestra en de London Philharmonic, het Philharmonia Orchestra, het NHK Symphony Orchestra van Tokio, het Kanazawa Ensemble, de BBC Symphony, de Academy of St. Martin in the Fields, de kamerorkesten van Polen en Lausanne, het Orchestre National de France, het Kremerata Baltica en de filharmonische orkesten van Hongkong, Radio France en Praag. Haar naam prijkt op de affiches van gerenommeerde festivals in Frankrijk en wereldwijd. In 2003 bracht Anne Queffélec op het festival van La Roque d’Anthéron de integrale Sonates van Mozart, rechtstreeks uitgezonden op France Musique. Ze verleende haar medewerking aan de soundtrack van Amadeus, o.l.v. Neville Marriner. Zowel op de scène als voor haar opnames put ze uit een eclectisch repertoire, gaande van Haendel tot Dutilleux. Ze heeft een dertigtal opnames gemaakt voor Erato (‘Ravel, Debussy, Fauré’), Virgin Classics en Mirare (‘Satie & Compagnie’, ‘Ombre et Lumière’).

Document texte not found (D:\Organon TEST\websites\Concours3\Textes\TXT_302769272.4w7)

Jean-Claude Vanden Eynden was amper 16 jaar oud wanneer hij in 1964 werd uitgeroepen tot laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd. Die waardevolle onderscheiding was het startpunt van een briljante loopbaan, met optredens in de mooiste concertzalen ter wereld en op de beroemdste festivals, zoals die van Korsholm (Finland), Umea (Zweden), Prades, La Chaise-Dieu en Giverny (Frankrijk), Delft (Nederland), Seoul (Korea), Stavelot en Seneffe (België). Op kamermuziekgebied speelde hij met vooraanstaande Belgische en internationale partners zoals Véronique Bogaerts, Marie Hallynck, Augustin Dumay, Silvia Marcovici, Mihaela Martin, Miriam Fried, Gérard Caussé, Frans Helmerson, José Van Dam, Walter Boeykens, het Quatuor Enesco, het Melos Quartett, het Quatuor Ysaÿe en het Ensemble César Franck. Zijn brede en indrukwekkende repertoire omvat bijna alle grote concerto’s, een brede waaier aan kamermuziekwerken en vooral het complete werk voor piano solo van Maurice Ravel. Jean-Claude Vanden Eynden is in 2018 door Koning Filip in de adelstand verheven met de persoonlijke titel van ridder.

Anna Vinnitskaya volgde op zesjarige leeftijd haar eerste muzieklessen bij haar moeder. Ze gaf haar eerste concert met orkest toen ze acht was. Na haar studie aan het Conservatorium van Rostov aan de Don bij Sergei Osipenko, studeerde ze bij Evgeni Koroliov aan de Universität für Musik und Theater in Hamburg, waar ze in 2009 zelf werd benoemd tot pianodocente. In 2007 lanceerde haar Eerste prijs op de Koningin Elisabethwedstrijd haar internationale carrière. Als soliste speelde ze met toonaangevende orkesten als de Berliner Philharmoniker, de Bamberger Symphoniker, het NHK Symphony Orchestra, het Royal Philharmonic Orchestra, het Orchestre d’Ile-de-France, het Orchestre de la Suisse Romande, de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, de radio-orkesten van de NDR en de SWR, de Münchner Philharmoniker, het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin en het Konzerthausorchester Berlin, onder leiding van dirigenten als Marek Janowski, Krzysztof Urbañski, Kirill Petrenko, Andris Nelsons, Alan Gilbert en Mirga Gražinytë-Tyla. Anna Vinnitskaya nam drie cd’s op voor het label Naïve, die haar tweemaal een Diapason d’Or, de ECHO Klassik-prijs en de ‘Choc du Mois’ van Classica opleverden. In 2015 tekende ze bij Alpha Classics en nam er de concerto’s van Sjostakovitsj op, samen met de Kremerata Baltica en de blazers van de Staatskapelle Dresden. Dit seizoen was ze artiest-in-residentie bij de Dresdner Philharmonie.

Boyan Vodenitcharov (1960) behaalde nog voor hij in 1979 aan het Conservatorium van Sofia ging studeren de 2de Prijs van de internationale wedstrijd van Senigallia. Vervolgens werd hij 3de laureaat van de Busoniwedstrijd (1981) en de Koningin Elisabethwedstrijd (1983). Eind de jaren tachtig vervolmaakte hij zich bij Leon Fleisher aan het Peabody Conservatory in Baltimore. Sindsdien is Boyan Vodenitcharov zowel in Europa, de Verenigde Staten als in Canada en Japan een gewaardeerd pianist. Hij trad onder meer op in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, het Amsterdamse Concertgebouw, het Palais de la Musique in Straatsburg, de Smetanazaal in Praag en de Suntory Hall in Tokio. Al 20 jaar lang is hij geboeid door oude instrumenten, waarmee hij meerdere cd’s opnam. Naast concert pianist is Boyan Vodenitcharov actief op het vlak van compositie en improvisatie. Enkele van zijn werken werden in Frankrijk, Duitsland, België en Bulgarije uitgevoerd. Momenteel is hij leraar piano, pianoforte en improvisatie aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.

Document texte not found (D:\Organon TEST\websites\Concours3\Textes\TXT_303069275.4w7)